တစ္ခါကမိုး

အသက္ ၂ဝ ေက်ာ္ေလာက္က ‘ဂ်ဴး’ ရဲ႕ ‘မရိွမျဖစ္မိုး’ ဝတၳဳကုိ ဖတ္လိုက္ရတယ္။
ေနာက္ မၾကာပါဘူး… အ့ဲဒီဝတၳဳကုိ ရုပ္ရွင္ရိုက္ပါေလေရာ…

အဲဒီထဲက ဇာတ္ေကာင္ Essential Moe ရဲ႕ ပံုပန္းသဏၭန္ကုိ သေဘာက်တယ္။
မွတ္မိေနတာက အရပ္ျမင့္တယ္၊ ေယာက်္ားရွပ္ကုိ ဝတ္ေလ့ရိွတယ္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ျပင္းတယ္၊ မ်က္ႏွာထားတင္းတယ္၊ ေယာက်္ားေတြကုိ အထင္ၾကီးကိုးစားေလ့ မရိွဘူး (အဲလိုပဲ မွတ္မိေနတယ္၊ မွားေကာင္းမွားပါမယ္)

အဲဒီ Essential Moe ဇာတ္ေကာင္ေနရာမွာ စိုးျမတ္သူဇာၾကီးကုိ ထားရိုက္ ေတာ့ ဝတၳဳထဲက ဇာတ္ရုပ္နဲ႔ ကြက္တိမဟုတ္ရင္ေတာင္မွ အေတာ္နီးစပ္တာကုိး။
အရပ္ျမင့္ျမင့္၊ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတင္းနဲ႔ ေယာက္်ားရွပ္ဝတ္ထားတ့ဲ စိုးျမတ္သူဇာၾကီးကုိ အရမ္း အရမ္းကုိ သေဘာက်မိသေပ့ါ။

ေျပာခ်င္တာက ဒီေန႔ ေဆးခန္းကိစၥ

ျပီးခ့ဲတ့ဲ Sunday အမိႈက္ေကာက္ရင္း မိုးေရတေန႔လံုး အစိုခံလိုက္ရေတာ့ အဆုတ္ပြေလသလားမသိ၊ ရင္ဘတ္အေပၚပို္င္းက ေအာင့္ေအာင့္ေနတာ။
ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားမွာ စုိးလို႔ ေဆးခန္းမသြား ဘဲ၊ ေပ်ာက္ႏုိးေပ်ာက္ႏိုး နဲ႔ ေစာင့္ေနတာ၊
ေဝဒနာေတြတိုးတိုးလာေတာ့ ၾကာရင္ ညီေလးစားမွာ စုိးလို႔ ေဆးခန္းေျပး လိုက္တယ္… …
ေဆးခန္းထိုင္တ့ဲ ဆရာဝန္မက Essential Moe ပံုဗ်။ ခက္ဘူး လား… …

စလံုးမွာ ေနလာတာ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ စကၤပူရီးယန္းထဲမွာ အဲလို က်က္သေရရိွရိွ လွတာ ေတြ႔ဖို႔အေတာ္ခဲယဥ္းတယ္ရယ္။
ေယာက်္ားရွပ္ကုိ ဝတ္ထားတယ္၊ စတိုင္ေဘာင္းဘီအနက္နဲ႔၊ မိန္းမစီးရႈးကုိ စီးထားတယ္။ အရပ္ကျမင့္တယ္၊ ကိုယ္လံုးက မပိန္ေပမယ့္ မဝျပန္ဘူး၊ ေတာင့္ေတာင့္ျပည့္ျပည့္။

သူထိုင္ေနတာကုိ ေဘးတစ္ေစာင္းျမင္ေနရတာ… ညြတ္ရမယ့္ေနရာညြတ္၊ တြန္႔ရမယ့္ေနရာတြန္႔၊ ေကြးရမယ့္ေနရာေကြး၊ ေဖာင္းရမယ့္ေနရာ ေဖာင္းတယ္ဗ် ခက္ဘူးလား…

ဘာလို႔ အ့ဲေလာက္ သိေနတာလဲဆိုေတာ့… သူက လူနာ တစ္ေယာက္ ကုိ ၁၀မိနစ္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ၾကည့္တာကုိး။
လူနာကုိ စမ္းလိုက္ ကြန္ျပဴတာကုိ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ရိုက္လိုက္ဆုိေတာ့ သူ႔ကုိ ေလ့လာခိ်န္ ေကာင္းေကာင္းရတယ္ေလ
ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္ေတာ့...
နားက်ပ္နဲ႔ တစ္ကိုယ္လံုးေထာက္ၾကည့္ျပီးေတာ့ သူကေျပာတယ္… …
ႏွလံုးေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ၾကြက္သားနာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္တ့ဲ
ဒီေတာ့ ECG ရိုက္ၾကည့္မယ္၊ ဟိုဘက္ခန္းလိုက္ခ့ဲပါ…ဆိုေတာ့ လိုက္သြားတာေပ့ါ…. အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ သူကေျပာတယ္… …

“ၾကယ္သီးျဖဳတ္ျပီး ခ်ြတ္လိုက္ပါ၊ ျပီးေတာ့ ဒီကုတင္ေပၚလွဲပါ”… တ့ဲ။

လူက ရႈိးတိုးရွန္႔တန္႔ျဖစ္သြားတယ္၊
ရွက္တာေပ့ါ…

“ရွက္… ရွက္ တယ္ ေဒါက္တာ”
“ဟင္… ဒါ ရွက္စရာ မဟုတ္ဘူး၊ လုပ္ပါ”

ဒါနဲ႔ ေဘာင္းဘီက ၾကယ္သီးကုိ ျဖဳတ္ျပီး ဇစ္ကုိ ဆြဲခ်မယ္လည္းလုပ္ေရာ ေအာ္ပါေလေရာဗ်ာ… ..

“အာာာာား…. ဘာာ ဘာလုပ္တာလဲ၊ ငါေျပာတာက အက်ႌ”
“ဟမ္…. င့ါအက်ႌက ၾကယ္သီးမွ မပါတာ၊ ဒီမွာၾကည့္ တီရွပ္ေလ၊ မင္းက ၾကယ္သီးျဖဳတ္ျပီး ခၽြတ္ဆိုေတာ့ ေဘာင္းဘီကုိ ေျပာတယ္မွတ္လို႔၊ ေဆာရီးေနာ္”
“ဟူး…. ေတာ္ပါေသးရဲ႕၊ ငါလည္း ေျပာေနက်အတုိင္း ေျပာမိတာ၊ ေဆာရီး”

ငီး ငီး… …
Essential Moe ေတာ့ ကံေကာင္းသြားတယ္။
ႏို႔မို႔ ဒီဆရာဝန္မမ သံုးရက္ေလာက္ေတာ့ ဖ်ားျပီသာမွတ္
(ကုိယ့္ဆီက အဖ်ားေတြ ကူးသြားမွာကုိ ေျပာတာပါ)

သူ႔ကုိ ၾကယ္သီးမွားျဖဳတ္ျပလို႔လား မသိပါဘူးဗ်ာ လူကုိ ရင္ဘတ္ ေဟာင္းေလာင္း၊ ၾကိဳးေတြ တန္းလန္းၾကီးနဲ႔ ကုတင္ေပၚပစ္ထားတာ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာတယ္။
အဲကြန္းခန္းဆိုေတာ့ အက်ႌလွန္ထားရတ့ဲ ရင္ဘတ္က ေအးတာဆိုမွ
ဟိုေန႔က မိုးမိလို႔ မေသဘဲ၊ ဒီတခါ Essential Moe လုပ္မွ ကိစၥေခ်ာမယ့္ ပံု။

အားလံုးျပီးလို႔ လိုအပ္တ့ဲေဆးေတြ ေရးေပးတယ္၊ ေသာက္ရမယ့္ အခ်ိန္နဲ႔ ပမာဏကုိေျပာတယ္… ျပီးေတာ့ ECG စာရြက္ကုိ ေကာက္ယူ ၾကည့္ျပီး ေျပာ တယ္ … …

“တစ္ပတ္ပဲ ခံမယ္ေနာ္”… တ့ဲ။
“ဗ်ာ…. ဟာာာ… ဟာာာာ”

ဘုရား ဘုရား ဘုရား
မိန္းမမရခင္ မေသခ်င္ေသးဘူး ေဒါက္တာရယ္ (လိုခ်င္တ့ဲ မိန္းမေျပာတာပါ ငိငိ)

လန္႔သြားတ့ဲ လူကုိၾကည့္ျပီး အ့ံၾသဟန္မ်က္ႏွာနဲ႔ သူက ေျပာတယ္… …

“ငါေျပာတာက ငါေပးတ့ဲ ေဆးက တစ္ပတ္စာပဲလို႔”

ငင္… ေတာ္ပါေသးရဲ႕

အင္း… စလံုးမွာေနတာ ၾကာျပီ၊ ခုထိ စလံုးစကားကုိ လံုးေစ့ပတ္ေစ့ နားမလည္ေသးပါလား။
ခက္ဘူးလား… …

ဒါနဲ႔
ေဆးဖိုးရွင္းေတာ့ S$60 က်တယ္။
- စမ္းသပ္ခ
- ေဆးဖိုးဝါးခ
- ECG ခ
- ရုပ္ေခ်ာခ
… ဆိုေတာ့ တန္ပါတယ္ ေနာ္
credit:beetalk