လွေတာသားနွင့္ဆရာေတာ္

လွေတာသား စကားကပ္ေတာ့ ဆရာေတာ္က လွည္းႀကံဳ
မတင္ခ်င္ဘူး။ စကားမမ်ားပါဘူး ဆိုတဲ့ ကတိနဲ႕
လိုက္ခြင့္ေတာ့ ျပဳလိုက္သတဲ့။

လမ္းမွာ ဖြတ္တေကာင္ ျဖတ္ေျပးတာ ေတြ႕ေတာ့ ဆ်ာေတာ္က ''တြင္းေအာင္း သတြာေဒမ်ား ေက်ာရိုး တယ္ရွည္သကိုး'' လို႕ ေျပာတာကို လွေတာသားက ''တြင္းေအာင္း သတြာတိုင္း ေက်ာရိုးရွည္ရမယ္ဆို ကဏန္းေတြဆို ရထားတြဲလိုေနမွာဗ်'' လို႕ ကပ္သတဲ့။

ဆ်ာေတာ္ မ်က္ေစာင္းထိုးေတာ့ လွေတာသား ျငိမ္ပု သြားေရာ။

တစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ ေရတိုက္စားလို႕ ကမ္းပါးၿပိဳေနတာကို ျမင္ေတာ့ ''သံေစာင္းထက္ ေရေစာင္းထက္ ဆိုတာ အဲဒါေပါ့'' လို ဆိုျပန္သတဲ့။ လွေတာသား ပါစပ္ျပင္လိုက္ေသးတယ္ ေနာက္မွ ျပန္ထိန္းပီး ေနလိုက္တယ္။ မေနလဲ ႏြားရိုက္တဲ့ ႀကိမ္က သူ႕ေက်ာကို ထိမွာကိုး။

လမ္းခုလတ္မွ လွည္းကို ရပ္ ဆ်ာတာ္ကိုလဲ ဆြမ္းကပ္ဖို႕နဲ႕ ႏြားေတြလဲ အနားေပးရင္း ဇရပ္တစ္ခုမွာ စခန္းခ်ၾကသတဲ့။

''ေဟ့ဒကာ မင္းလဲ အလကားမေနနဲ႕ သြား ေရေႏြးတည္ဖို႕ ထင္းရွာေခ်'' လို႕ဆိုေတာ့ ထြက္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ျပန္မေရာက္။ ဆ်ာေတာ္က ဆြမ္းဘုဥ္းပီးလို႕ ေရေႏြးေသာက္ခ်င္ေနပီ။

လိုက္သြားၾကည့္ေတာ့မွ ထင္းတံုးကို ေရနဲ႕ ေလာင္းေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ''ဆ်ာေတာ္ပဲ သံေစာင္းထက္ ေရေစာင္း ထက္ဆို အာ့ေၾကာင့္ ဓားနဲ႕ မခြဲပဲ႕ေရနဲ႕ပက္ခြဲနာ'' လို႕ေျဖတယ္။ ဆ်ာေတာ္လဲ သူ႕စကားနဲ႕သူဆိုေတာ့ အံက်ိတ္ေနရတယ္။

ေရေႏြးမေသာက္ရေတာ့ စိတ္က မေက်နပ္ဘူး။ ဒါနဲ႕ သူ႕ဒကာကပ္တဲ့ သေဘၤားသီးေလး အခ်ိဳးတည္းရင္းက ''ပင္မွည့္သီမ်ား တယ္ခ်ိဳသကိုးကြယ့္'' လို႕ ေရရြတ္သတဲ့။

ဆ်ာေတာ္ ဆြမ္းက်န္ကို ကပၸိယနဲ႕ အတူဝါးေနတဲ့ လွေတာသားက ကိုက္လက္စ ငရုပ္သီးမွည့္ေလး ေထာင္ျပသတဲ့။ ဆ်ာေတာ္ ေဒါသဒီကရီက မရေတာ့ဘူး။ ႏြားရိုက္တဲ့ ႀကိမ္ေျပးဆြဲၿပီးေက်ာေကာ့ေအာင္ ေဆာ္ေတာ့တယ္။

ဒါေတာင္ ဆ်ာကမမွတ္ေသးပဲ '' ရတနာ ႏွစ္ပါးကယ္ေတာ္မူပါ'' လို႕ ေအာ္သတဲ့။ ''ရတနာဆိုတာ သံုးပါးရွိတာဟ ကဲဟာ ကဲဟာ'' နဲ႕ ဆက္တီးတာ။

''ရတနာ တစ္ပါးက ကိုယ့္ေဆာ္ေနတာ ဘယ္လိုလုပ္ ကယ္ႏိုင္မလဲဖ်ာ့'' လို႕ ျပန္ေလွ်ာက္သတဲ့။

ငပိေၾကာ္ကုန္မနီလီးမိတက္
မိုး လြင္


က်ြန္ေတာ္သိ၍က်ြန္ေတာ္တတ္၍ေရးသားျခင္းမဟုတ္ပါက်ြန္ေတာ္ေလ ့လာမိသမ်ွကိုစာဖတ္သူမ်ားထံျပန္လည္မ်ွေဝေပးျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။

က်ြန္ေတာ္ ့ပို ့စ္တစ္ခုခ်င္းဆီအတြက္မူရင္းေရးသားသူမ်ားကိုအထူးေက်းဇူးတင္ဥပကာရတင္ရွိပါတယ္။

ျဖိဳးေလး(MyanmarYouth)ph-09791169860