ဆန္ကြဲမွစေသာစကား
‘ေအာင္မယ္၊ မင္းက ဘာသိတုန္း၊ လယ္ထဲနဲ႕ အိမ္ပဲ ကူးလူးေနတာ၊ ဘာမွမသိဘူး၊ ဆန္ကြဲတစ္ျပည္ ႏွစ္ဆယ္တဲ့ဗ်ား”
လက္ဘက္ရည္ဆုိင္အဝက ဘယ္ဘက္စားပြဲမွာ ထို္င္ေနတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ က်ယ္ေလာင္က်ယ္ေလာင္ ေျပာေနတာေလ။
“ဆန္ကြဲအျဖဳန္းဆုံးက မုန္႕ဟင္းခါးေပကိုး၊ မုန္႕ဟင္းခါးဆိုင္ကလည္း ေျပးမလြတ္ဘူး”
“ဟုတ္ပါတယ္၊ မုန္စလင္းေတာင့္၊ မုန္႕စိမ္းေပါင္း၊ မုန္႕ပ်ားသလက္ အကုန္လုံး ဆန္ကဲြနဲ႕ လုပ္ၾကရတာပါပဲ၊ အခုေလာက္ေစ်းၾကီးေနတာက မုန္႕လုပ္ဖို႕ခ်ည္း မဟုတ္ဘူး”
“ဆန္ကြဲမုန္႕မလုပ္လို႕ ဘာလုပ္စရာရွိေသးလို႕လဲ”
ဒုတိယလူဟာ တကယ့္ကို မသိတဲ့ ပုံပါပဲ။
“အလိုေလးလူရယ္၊ မင္းလယ္လဲ စပါးေတြထြက္၊ မင္းအိမ္က ပုတ္ထဲမွာ စပါးေတြျပည့္ေနေပမယ့္ အေနာက္ေတာက လူေတြက်ေတာ့ ငါတို႕ဆီကလို ဆည္မရွိ၊ေျမာင္းမရွိ၊ မိုးေခါင္ရင္ သြားေရာ…. မ်ိဳးဆုံးတာပဲ”
“လက္စသတ္ေတာ့ ဆန္ကြဲေစ်းၾကီးတာ သူတို႕ေၾကာင့္ကိုး”
“ဒါေပါ့၊ အဲဒီဘက္ကလူေတြ က်ပ္တည္းပုံမ်ား စီးကရက္ဘူးထဲကို ေဂၚဇီလာဝင္ေနသလား မွတ္ရ”
အမ်ားသူငါ ၾကားေနက်စကားမွာ “ဝါးလုံးေခါင္းထဲ ဆင္ဝင္ေနတာထက္ က်ပ္တည္းသာ” ျဖစ္တယ္။ ယခု ၾကားေနက် မဟုတ္တဲ့ အႏႈိင္းစကားကို သုံးလိုက္တဲ့အတြက္ တျခားစားပြဲက လူေတြပါ ရယ္ေမာၾကေတာ့တယ္။
Credit – လွေတာသား
ကြ်န္ေတာ္သိ၊ကြ်န္ေတာ္တတ္၍ ေရးသားျခင္းမဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ေလ့လာမိသမွ်ကို စာဖတ္သူမ်ားျပန္လည္ေလ့လာမိေစရန္ ျပန္လည္မွ်ေဝျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ပို႕စ္တစ္ခုခ်င္းစီအတြက္ မူရင္းေရးသားသူမ်ားကို အထူးေက်းဇူးဥပကာရတင္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေအာင္ျမင့္ျမတ္(Myanmar Youths) Ph-09256480246
Post a Comment