``စိန္ကုလားကေဖးနဲ႔ နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာ``

ရပ္ကြက္ရဲ႕ ေဘလ္ဘုတ္စာရင္းမွာေတာ့ပ္ဝမ္းခ်ိတ္ေနတ့ဲေကာ္ဖီဆိုင္ဆိုလို႔
သြားထုိင္ၾကည့္တယ္ ေကာ္ဖီတခြက္ ၂၀၀၀ တ့ဲ 
အနားကေန အသိတေယာက္ ျဖတ္သြားပီေဟ့ဆို ေခ်ာင္းေလး မသိမသာဟန္႔လိုက္ 
ဟိုကလွည့္ၾကည့္ရင္ မရွိတ့ဲစကားကုိ ရွာၾကံေျပာလိုက္
ေသာက္ေနတ့ဲေကာ္ဖီခြက္ေလး ေျမွာက္ျပလိုက္နဲ႔
ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ … 
အ့ဲဒါဘာအခ်ိဳး ခ်ိဳးေနတာလဲေမးရင္၂၀၀၀ တန္ေကာ္ဖီေသာက္ႏိုင္တယ္ဆိုပီး
ငၾကြားအခ်ိဳး ခ်ိဳးေနတာသူမ်ားမေျပာနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတာင္ ေသာက္ျမင္ကပ္တယ္

``အဟမ္း … အဟမ္း´´

``ဟယ္ သူရ ´´

``ေၾသာ္ … သိဂၤ ီမ ပါလား
မေတြ႔တာေတာင္ ၾကာပီေနာ္ … ေနေကာင္းလား´´

``ဟင္ … အဲ … ေကာင္း … ေကာင္းပါတယ္´´

ေျပာစရာစကားမရွိလို႔သာ ရွာၾကံေျပာေနရတာတကယ္ေတာ့ သူနဲ႔က်ဳပ္က အိမ္ခ်င္းကပ္ရပ္
ဒီအခြက္နဲ႔ဒီအခြက္ေတြဆိုတာ မျမင္ခ်င္မွအဆံုးပဲ ဒါကို က်ဳပ္ကမေတြ႕တာၾကာပီဆိုေတာ့
ေခါင္းေလးကုတ္ပီး အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ လွည့္ထြက္သြားတယ္

လာပီ ေနာက္တေယာက္ …

``အဟမ္း … အဟမ္း´´

ဟယ္ နားမ်ားေလးေနလားမသိလွည့္ေတာင္ မၾကည့္ဘူး

``အဟမ္းး … အဟမ္းး … အဟမ္းး …´´

ဟ့ဲ မဟုတ္ေသးပါဘူး 
ငါပဲေခ်ာင္းဟန္႔တာ အသံတိုးေနလို႔လား

``အ ဟမ္းးးး … အ ဟမ္းးးး … အ ဟမ္းးးး
အဟြတ္ အဟြတ္´´

ဒီေတာ့မွ ကိုယ္ေတာ္က ဆတ္ခနဲလွည့္ၾကည့္ပီး

``ေၾသာ္ … ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ … သူရပါလား
ေကာ္ဖီေသာက္ေနတာလား´´

``ဟုတ္တယ္ ကိုမိုး … တခြက္ ၂၀၀၀ ေလ´´

ေျပာေျပာဆိုဆို စားပဲြေပၚက ေကာ္ဖီခြက္ေလးပါ ေကာက္ေျမွာက္ျပလိုက္တယ္
အ့ဲသလို ေလ်ွာက္ေျပာေနရတာကိုက အလိုလိုေနရင္း ပီတိေတြျဖစ္ေနတာ

ၾကာလာေတာ့ က်ဳပ္လဲ အာေခါင္ေတြေျခာက္ပီးအသံပါ ဝင္ခ်င္သလိုျဖစ္လာတယ္ 
ျဖစ္ဆို … မနက္ ၈ နာရီထဲက လာထိုင္ေနတာအခုပဲ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီထိုးေတာ့မယ္
လာသမ်ွလူကို အဟမ္း အဟမ္းနဲ႔ တဟမ္းထဲ ဟမ္းပီး ေခ်ာင္းဟန္႔ျပေနရတာ
လူလဲ မ်က္ျဖဴဆိုက္ေနပီေခ်ာင္းဟန္႔သံ ``အဟမ္း အဟမ္း`` ကလဲ
ၾကာေတာ့ ``အဟြတ္ အဟြတ္`` ျဖစ္ေနပီ သုိ႔ေပေသာ္ျငားလည္း ဖင္ကမၾကြခ်င္ေသးဘူး
ဒီဆိုင္ထိုင္ရတာ ဇိမ္က က်ပါဘိသနဲ႔ေပ်ာ့အိေပ်ာ့အိ ထိုင္ခံုရယ္ အဲကြန္းရယ္ 
လံုးၾကီးေပါက္လွ ငတိမေတြရယ္ဆိုေတာ့ ဒီခံုကိုစြန္႔ပီး ဆိုင္ထဲက ထသြားရမွာကို
ပလႅင္စြန္႔လိုက္ရသေလာက္ ႏွေျမာေနတာစားပဲြထိုးကလဲ က်ဳပ္နားကို ေဝ့ကာဝိုက္ကာနဲ႔
အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာ လာလာပတ္ေနပီ က်ဳပ္မ်ား ပိုက္ဆံရွင္းေတာ့မလားေပါ့
ခြက္ထဲမွာလဲ ေကာ္ဖီက ကုန္ေနပီကိုးေဘးက လူေတြကလဲ က်ဳပ္ကိုဝိုင္းၾကည့္ေနပီ
ေကာ္ဖီကုန္တာျဖင့္ ေတာ္ေတာ့္ကိုၾကာေနပီဟိုလူ႔ေတြ႔ႏႈတ္ဆက္ ဒီလူ႔ေတြ႔ႏႈတ္ဆက္နဲ႔ 
ထိုင္ေနတာလဲ ၁နာရီမဟုတ္ ၂နာရီမဟုတ္၄နာရီေလာက္႐ွိေနပီ ခုထိလဲဖင္မၾကြေသးဘူး
ဒီလူဘာအထာလဲေပါ့

ဒီေတာ့ … ၾကံစမ္း ၾကံစမ္း … ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့တကုိယ္လံုးကို ဟိုစမ္းဒီစမ္း လိုက္စမ္းရင္း
ေပါင္ေပၚကို လက္ေရာက္မွ အၾကံရသြားတယ္ ဟုတ္ပီ … ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲက ဟိုအထုပ္ 
ခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ဘူး အဓိကက က်ဳပ္ဒီဆိုင္ထဲမွာ ဆက္ထိုင္ေနရဖို႔ပဲ
ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲက စမ္းမိတ့ဲ အထုပ္ကို ဆဲြထုတ္လိုက္တယ္ 
ထြက္လာပီ … စိန္ကုလားေသြးေဆးဟုတ္တယ္ စိန္ကုလားေသြးေဆး …
မနက္ကက်ဳပ္အေဒၚမွာလိုက္တ့ဲ ေဆးထုပ္ေလတထုပ္တည္းေတာင္မဟုတ္ … ႏွစ္ထုပ္ဗ်
ေသြးေဆး ၁ထုပ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ပီး အိမ္သာထဲကို ကုတ္ေခ်ာင္းကုတ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဝင္သြားတယ္

အထဲေရာက္ေတာ့ ေဆးထုပ္ကိုေဖာက္ပီး ေဆးေတြကိုေတာ့ ဘိုထိုင္ခြက္ထဲသြန္ခ်လိုက္တယ္
လိုတာက ပလပ္စတစ္အိတ္ပဲေလအ့ဲဒီအိတ္ထဲကို ဘိုထိုင္ခြက္ထဲကေရေတြ ခပ္ထည့္ 
အိတ္ကိုထိပ္ကေန လိမ္ခ်ည္ပီး ျပန္ယူသြားတယ္

စားပဲြဆီ ျပန္ေရာက္ေတာ့ …ေဘးဘီဝန္းက်င္ကို ေခါင္းတပတ္ေဝွ႔ပီး 
လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္ အိမ္သာထဲက ယူလာတ့ဲ ဟိုေရထုပ္ကို လူမျမင္ေအာင္ အသာေလးဆဲြထုတ္ပီး
ေျခာက္ကပ္ေနတ့ဲ ေကာ္ဖီခြက္ထဲကိုေလာင္းထည့္ပီးရင္ က်န္တ့ဲစိန္ကုလားေသြးေဆး 
ေနာက္တထုပ္ကို ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ႏိႈက္ထုပ္ေဘးဘီဝန္းက်င္ကို ေဝွ႔ခနဲ ေခါင္းယမ္းၾကည့္ရင္း
စားပဲြေအာက္မွာေဆးထုပ္ကို ျဗိခနဲ ဆဲြေဖာက္လိုက္တယ္ ဒီေဆးေတြကို အိမ္သာေရေတြထည့္ထားတ့ဲ
ေကာ္ဖီခြက္ထဲ ေလာင္းထည့္ပီး နဲနဲပါးပါးေမႊလိုက္ေတာ့ မသိရင္ေကာ္ဖီလိုလိုပဲ
ငွဲငွဲ … ငါၾကံရင္ ခံႏိုင္ရိုးတ့ဲလား

က်ဳပ္နားမွာ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ေနတ့ဲ ဟိုစားပဲြထိုးေလးေတာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားတယ္ 
ခုနေလးတင္ထိ ေျခာက္ကပ္ေနတ့ဲေကာ္ဖီခြက္က ရုတ္တရက္ ေကာ္ဖီေတြျပန္ျပည့္လာတယ္ဆိုေတာ့ 
ဒီေကာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားတာမဆန္းပါဘူး စိန္ကုလားေသြးေဆးေဖ်ာ္ရည္ကို ေမႊလိုက္ 
ဟိုလူ႔ႏႈတ္ဆက္လိုက္ ဒီလူ႔ႏႈတ္ဆက္လိုက္နဲ႔

ေမာ့ခ်လိုက္လို႔ေတာ့မျဖစ္ ကိုယ့္ေကာ္ဖီအေၾကာင္း ကိုယ္ပဲသိတယ္
လူေတြ ေပေစာင္းေပေစာင္းနဲ႔ ၾကည့္လာရင္ ဒီလူေတြဘက္ကို ေကာ္ဖီခြက္မသိမသာေစာင္းပီး
ေမႊျပလိုက္တယ္ … ေျပာခ်င္တာက … ငါ့မွာေကာ္ဖီက်န္ေသးတယ္
ငါဒီခံုကေန ဖင္မၾကြေသးဘူးဆိုတ့ဲ သေဘာ

``ဆရာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထိုင္ခြင့္ျပဳပါေနာ္´´

ဟ့ဲ … ဘာတံုး ငါ့ကိုဆရာတ့ဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူႏွစ္ေယာက္
တေယာက္ကိုေတာ့က်ဳပ္သိတယ္ `ေမာ္စီ´
က်ဳပ္ကို ဆရာလို႔ေခၚတ့ဲ ငတိကိုေတာ့က်ဳပ္မသိ တခါမွလဲ မျမင္ဖူးေမာ္စီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ 
က်ဳပ္ကိုမ်က္စိမွိတ္ျပတယ္ဘာအရွဴပ္ေတြမွန္းေတာ့မသိေပမယ့္
အလိုက္သင့္ေလး ေဖာေရွာေသာရွာ လုပ္ေပးလိုက္တယ္

``ေၾသာ္ ေအေအ … ထိုင္ပါ ရပါတယ္´´

``ဟုတ္က့ဲ ဆရာ … ေက်းဇူးတင္ပါတယ္´´

``ဟူး … ေမာထွာကြာဒါေကာ္ဖီမွတ္လား နည္းနည္းေပးေသာက္စမ္း´´

``ေမာ္စီ … အ့ဲဒါေကာ္ဖီမဟုတ္´´

``ဖြီးးး … ထြီးးး …ဒါ ဘာေကာ္ဖီတံုးဟ … ေဝါ့´´

``အ့ဲ … အ့ဲဒါ … စိန္ကုလားကေဖး´´

``ဟြင္ … တခါမွလဲ မၾကားဖူးဘူးေရာ္´´

``ဟုတ္တယ္ … ခုနေလးကမွ အိမ္သာထဲကထြက္အဲ ေယာင္လို႔ … ကုမၸဏီက ထြက္တာ´´

``ၾကားလဲ မၾကားမိပါဘူး ေၾကာ္ျငာေတြမွာလဲ မေတြ႕မိသလို … လို´´

``တိတ္စမ္း … ငါက အသစ္ထြက္ဆို ထြက္လိုက္ေပါ့
ဘာေတြ ဖင္ေခ်ာင္းက်ယ္ေနတာလဲေနစမ္းပါဦး … မင္းတို႔က ငါ့ဆီဘာကိစၥလဲ´´

``ဒါက ဒီလိုပါ ဆရာ … ကၽြန္ေတာ္က ဟိုဘက္ရပ္ကြက္ကပါ
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က ေမာင္သာခ်ိဳပါ´´

``ေမာင္သာခ်ိဳဆိုေတာ့ စာေရးဆရာလား´´

``မဟုတ္ပါဘူး ဆရာကၽြန္ေတာ္က ၁၀၉ ၁၁၀ ပါ´´

``ေၾသာ္ …ဟိုစာေရးဆရာနာမည္နဲ႔ တူေနလို႔ပါခမ်ားက ၁၀၉ ၁၁၀ ေမာင္သာခ်ိဳေပါ့´´

``ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ စာေရးဆရာ ေမာင္သာခ်ိဳ မဟုတ္ပါဘူး 
၁၀၉ ၁၁၀ ေမာင္သာခ်ိဳ စစ္စစ္ပါ´´

``ဟုတ္ပါပီ ဆက္ပါဦး… အဲ ေယာင္လို႔ … မဆက္နဲ႔ေတာ့ 
လိုရင္းကိုသာ တိုတိုတုတ္တုတ္ေျပာေတာ့´´

``လိုရင္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရည္းစားစာေရးေပးပါ ဆရာ 
ဖတ္လိုက္တ့ဲလူ လံုးဝေၾကြသြားေစမယ့္ စာမ်ိဳးေပါ့အားကိုးပါတယ္ ဆရာရယ္ ´´

``ဟ … က်ဳပ္အ့ဲသေလာက္ အျဖစ္ရွိမွေတာ့ ဒီခ်ိန္ဆို ပန္းျခံထဲမွာ သူမ်ားေတြကို
ထီးေလးကြယ္ပီး ပလူေနေလာက္ေရာေပါ့ဘယ့္ႏွယ့္´´

``အ့ဲလိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ ဆရာရယ္ ဆရာက နာမည္ၾကီးစာေရးဆရာပဲဟာ´´

``ဗုေဒါၶ… မင့္ ဘယ္သူေျပာတံုး´´

``ကိုေမာ္စီေလ´´

ေသာက္က်ိဳးေတာ့နည္းပါပီ

``ေနာက္ပီး ဆရာက စာအုပ္ေတြလဲ အမ်ားၾကီးထုတ္ထားပီးပီတ့ဲ´´

``ဟင္ …´´

ဘယ္စာအုပ္တိုက္က ဘယ္ခ်ိန္ထုတ္လိုက္တာလဲက်ဳပ္ေတာင္ မသိလိုက္

``ကၽြန္ေတာ္က ဆရာ့အမာခံပရိတ္သတ္တေယာက္ပါဗ်ာ´´

``ေအးေရာ´´

က်ဳပ္က ဘာစာေရးလို႔ ဒင္းက ဘယ္စာဖတ္ပီးဘယ္ခ်ိန္က က်ဳပ္အမာခံပရိတ္ျဖစ္သြားမွန္းမသိ

``ဆရာေရးတ့ဲ ရီတန္းေအာ့ဖ္ ဘီလူးဆိုတ့ဲစာအုပ္ကိုကၽြန္ေတာ္သိပ္ၾကိဳက္တာဗ် ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရီရလြန္းလို႔ ဗိုက္ေတြပါနာပီးဒိုင္ဂ်င္းေတာင္ ဝယ္ေသာက္လိုက္ရတယ္´´

``ေပါက္တတ္ကရဗ်ာ …
အ့ဲဒါ ဆရာအၾကည္ေတာ္ ေရးတာမဟုတ္´´

``အဲ … ေျပာခ်င္ေဇာ ေလာၾကီးသြားလို႔ …ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာက ဆရာ့ရဲ႕
ႏွလံုးသားထဲ ၾကြက္ဝင္ေနသည္ဆိုတ့ဲ စာအုပ္ကိုေျပာတာဗ်´´

``အ့ဲဒါ ဆရာနီကိုရဲ ေရးတာ´´

``ဟမ္ … ဒါဆို ဆရာေရးတာက … ???ေၾသာ္ … သိပီ သိပီ … 
ဆရာေရးတာ ရွင္ေစာပု ဆိုတ့ဲ စာအုပ္မွတ္လားဖတ္လို႔ အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်ာ 
အေရးအသားေတြက သိပ္လွ´´

``အေရးအသားေတြလွဆို အ့ဲဒါ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳ ေရးတာကိုး´´

``ေၾသာ္ … အ့ဲဒါ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳေရးတာလား´´

``အင္´´

``ဒါဆို ဆရာ့စာအုပ္ ကၽြန္ေတာ္သိသြားပီ´´

ဘာေတြထပ္ရႊီးဦးမယ္ေတာ့မသိသူေျပာလို႔သာၾကားရတာ 
က်ဳပ္စာအုပ္ထုတ္တာ က်ဳပ္ေတာင္မသိလိုက္

``တေလာက လူငယ္စာေရးဆရာေလးတေယာက္ပထမဆံုးထုတ္တ့ဲ စာအုပ္တအုပ္ဖတ္လိုက္ရတယ္
`နက္ျပာေရာင္ လမ္းမထက္ကလက္ရာမ်ား`
ဆိုတာေလအ့ဲစာအုပ္မွတ္လား ေကာင္းလိုက္တ့ဲ စာအုပ္ဗ်ာအထဲကစာေတြကိုေတာ့ တလံုးမွမဖတ္ရေသးဘူး
စာအုပ္အဖံုးကိုပဲ ၾကည့္ပီး က်ဳပ္မွာ တပတ္ေလာက္ထိုင္ခြီေနရတာ
ဗိုက္ေတာင္ေအာင့္တယ္ ဆရာရယ္ … ဟားဟား´´

``ဘာ ဟားဟား လဲ …အ့ဲဒါ ကိုေဇယ်ာေရးတာဗ်´´

``ဟင္ … ဆရာေရးတာ မဟုတ္ဘူးလား´´

``ဘယ္ကလာ က်ဳပ္ေရးရမွာလဲ … ခမ်ားေျပာတာ စာအုပ္ေတြလဲ ေတာ္ေတာ္စံုသြားပီ
က်ဳပ္စာအုပ္လဲ တအုပ္မွမပါဘူးေျပာေတာ့ အမာခံပရိတ္သတ္တ့ဲ လာရႊီးေနတယ္
ဒါမ်ိဳးေတြက ရိုးဟိုးးဟိုးးးးေနပီ´´

``အ့ဲဒါဆို ဆရာ့စာအုပ္နာမည္ကဘာလဲ ဆရာ´´

``က်ဳပ္ပထမဆံုးထြက္ခ့ဲတ့ဲစာအုပ္က … ရာဇဝင္တြင္မယ့္ သူရဲေကာင္းတ့ဲ … ၾကားဖူးလား´´

``ေၾသာ္ … ၾကားဖူးရံုတင္ ဘယ္ကမလဲ ဆရာရယ္ ဖတ္ေတာင္ဖတ္ဖူးတာေပါ့
က်ဳပ္ဖတ္ခ့ဲသမ်ွစာအုပ္ေတြထဲမွာ အၾကိဳက္ဆံုးပဲ´´

သူလဲရႊီး ကိုယ္လဲရႊီးအတုိင္အေဖာက္ကို ညီေနတာပဲ

``ေနာက္တအုပ္ကိုေတာ့ အက္ပဲလ္ကုမၸဏီက ထုတ္ေပးတာ´´

``ဗ်ာ … အက္ … အက္ပဲလ္ ?အ့ဲဒါ အိုင္ဖုန္းတို႔ အိုင္ပတ္တို႔ထုတ္တ့ဲ
ကုမၸဏီမဟုတ္ဘူးလား ဆရာ´´

``ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္ သူတို႔က စာအုပ္လဲထုတ္ေပးတယ္´´

``ေၾသာ္ … အ့ဲဒါဆို စာအုပ္မွာ ပန္းသီးတံဆိပ္ပါမွာေပါ့ေနာ္´´

``အင္ … စာအုပ္ေနာက္ေက်ာဖံုးမွာ …အက္ပဲလ္ကထုတ္ေပးတ့ဲ စာအုပ္နာမည္က
အခ်စ္စစ္ရဲ႕အလွတရားတ့ဲ´´

``ေၾသာ္ … သိတာေပါ့ ဆရာရယ္ အခ်စ္အေၾကာင္းေရးထားတာမွတ္လား´´

``အင္ ဟုတ္တယ္ … မႏွစ္ကထြက္ထားတ့ဲ 
စာအုပ္နာမည္ကေတာ့ နတ္ေဆးသမားေတာ္တ့ဲ´´

``နတ္ေဆးသမားေတာ္လား …သိပ္ဖတ္ဖူးတာေပါ့ ဆရာရယ္ 
အခ်စ္အေၾကာင္းပဲ ေရးထားတာမွတ္လား
ဖတ္ပီး ေတာ္ေတာ္ေလးကို လြမ္းရပါတယ္ဗ်ာ´´

``နတ္ေဆးသမားေတာ္ပါဆို အခ်စ္အေၾကာင္းျဖစ္မလားဗ်
ေဆးကုတ့ဲအေၾကာင္းေရးထားတာေပါ့ဟ´´

``ေၾသာ္ … ဟုတ္သား မွားလို႔ဒါနဲ႔ ဘယ္စာအုပ္တိုက္က ထုတ္တာလဲမသိ´´

``အိုပို´´

``ဟင္ … အ့ဲဒါ ဆယ္ဖီလ္ရုိက္တ့ဲဖုန္းေတြ ထုတ္တ့ဲ ကုမၸဏီမဟုတ္´´

``နာမည္တူတာပါဗ်ာက်ဳပ္ေျပာတာ အိုပိုစာအုပ္တိုက္ဗ်´´

``ေၾသာ္ … နာမည္တူမရွား ကုမၸဏီတူမရွားပါေလ ျဖစ္တတ္ပါတယ္´´

``က်ဳပ္ေနာက္ဆံုးထြက္တ့ဲ စာအုပ္ကေတာ့ က်ဳပ္ေရးခ့ဲဖူးသမ်ွထဲမွာ အားအရဆံုးပဲ 
ထြက္တာလဲ တလေတာင္မျပည့္ေသးဘူး´´

``စာအုပ္နာမည္က ဘာတ့ဲလဲ ဆရာ … ´´

``Descendants of the Sun´´

``ေၾသာ္ … အ့ဲဒီကားၾကည့္ဖူးတာေပါ့ဗ်ာမင္းသမီးက အြန္ေစာ ေလ
အရမ္းၾကည့္လို႔ေကာင္း … ေကာင္း …´´

``စာအုပ္ပါဗ်ာ စာအုပ္´´

``ေၾသာ္ ဟုတ္သား …အ့ဲစာအုပ္လဲ ဖတ္ဖူးတယ္ဆရာ 
ရီလဲရီရတယ္ ငိုလဲငိုရတယ္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ ဆရာ´´

``ဟုတ္က့ဲ … ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အခုလို အမာခံပရိတ္သတ္တေယာက္နဲ႔ေတြ႕ရတာ
က်ဳပ္လဲ အရမ္းဝမ္းသာပါတယ္´´

``ဝမ္းသာရင္ ရည္းစားစာေရးေပး´´

ေဟာ ၾကည့္ … ဒီဘက္ပဲ ျမွားဦးလွည့္လာျပန္ပီ
ဒီေကာင္နဲ႔ေတာ့ ခက္ေနပါပီငါ့ႏွယ္ … မေရးတတ္ပါဘူးဆိုကာမွ ဇြတ္

``ဒီေလာက္ျဖစ္လွ ေရးေပးမယ္ဗ်ာ ေရးေပးမယ္ ပီးေတာ့ … တခါတည္းၾကိဳေျပာထားမယ္
က်ဳပ္စာေၾကာင့္ ခမ်ားဓားနဲ႔ထိုးခံရရင္က်ဳပ္နဲ႔မဆိုင္ဘူးေနာ္ …´´

``ဝွားး …ဆရာ့အေရးအသားက အ့ဲသေလာက္ေတာင္ပဲလား
ရတယ္ ရတယ္ … ေသခ်င္ေသပေစ ဆရာ´´

``ပီးတာပဲ က်ဳပ္ေရးထားေပးမယ္ …ကဲ … ကဲ … ခမ်ားလိုခ်င္တာလဲ ရပီဆိုေတာ့
က်ဳပ္တို႔ကို ေကာ္ဖီတိုက္ေတာ့ ေကာ္ဖီ ၃ ခြက္ေပးေဟ့´´

၁ ခြက္ ၂၀၀၀ ဆိုေတာ့ ၃ ခြက္ ၆၀၀၀
မဲြပီ ဟိုေကာင္

တပတ္လံုးလံုး မအိပ္မေနစဥ္းစားပီး
တဖက္အရပ္သား ၁၀၉ ၁၁၀ ေမာင္သာခ်ိဳအတြက္ ရည္းစားစာတေစာင္ေတာ့ ေရးျဖစ္ခ့ဲပါတယ္ 
သိပ္ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေတြေတာ့ မေရးပါဘူး
တိုတိုတုတ္တုတ္နဲ႔ လိုရင္းလဲမေပ်ာက္တ့ဲစာမ်ိဳးေပါ့
ဘယ္ေလာက္တိုသလဲေမးရင္ ေတာ္ေတာ္တိုပါတယ္
စာတေစာင္လံုးမွာမွ စာလံုး ၂ လံုးပဲပါ ပါတယ္

``ခ်စ္တယ္´´

ကဲ … ဒီလိုဆိုေတာ့ အဆင္မေျပဘူးလားဘယ္သူ႔ေပးေပး ေပးလို႔ရတယ္ 
မေတာ္လို႔ ကိုယ္က ဒီၾကားထဲမွာ လိုင္းေျပာင္းသြားခ့ဲမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ဒီစာက အသံုးဝင္ေနတုန္းပဲေလ ဟုတ္တယ္မွတ္လား …

Credit - တာေပါ

ကြ်န္ေတာ္သိ၊ကြ်န္ေတာ္တတ္၍ ေရးသားျခင္းမဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ေလ့လာမိသမွ်ကို စာဖတ္သူမ်ားျပန္လည္ေလ့လာမိေစရန္ ျပန္လည္မွ်ေဝျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ပို႕စ္တစ္ခုခ်င္းစီအတြက္ မူရင္းေရးသားသူမ်ားကို အထူးေက်းဇူးဥပကာရတင္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေအာင္ျမင့္ျမတ္(Myanmar Youths) Ph-09256480246