ဒုတိယေျမာက္တစ္ေခါက္
အေမရိကန္ ခရီးသြားအဖုိးၾကီးတစ္ေယာက္ ျပင္သစ္ေလဆိပ္ကုိ ဆိုက္ေရာက္လာတယ္။
လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရး အရာရိွက ပတ္စ္ပုိ႔ျပဖို႔ သူ႔ကုိ ေတာင္းဆိုတယ္။
အဖိုးၾကီးက ဟိုအိတ္ႏႈိက္ ဒီအိတ္ႏႈိက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေတြ႔ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။
စိတ္မရွည္ေတာ့တ့ဲ အရာရိွက ေျပာတယ္… ….
“လူၾကီးမင္း… ဒီ ျပင္သစ္ကုိ အရင္က ေရာက္ဖူးလား”
“ေရာက္ဖူးတယ္…”
“ေရာက္ဖူးရဲ႕သားနဲ႔မ်ား ျပင္သစ္ေလဆိပ္ေရာက္ရင္ ပတ္စ္ပုိ႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနရမယ္ဆိုတာ မသိဘူးလားဗ်”
“မသိဘူးကြ၊ အရင္တစ္ေခါက္တုန္းက ပတ္စ္ပု္ိ႔မွ မျပရတာ”
“မျဖစ္ႏုိင္တာဗ်ာ… ဘယ္ အေမရိကန္မဆို ျပင္သစ္ေရာက္ရင္ ပတ္စ္ပုိ႔ျပရတာပဲ”
“ဟာ… အဲဒီတုန္းက ပတ္စ္ပို႔စစ္မယ့္ ဘယ္ျပင္သစ္တစ္ေကာင္မွ မရိွဘူးကြ”
“တကယ္? ေျပာစမ္းပါအံုး … ဘယ္တုန္းကလည္း? ဘယ္ေနရာမွာလည္း? ဘာလာလုပ္တာလဲ?”
… ဆိုေတာ့ အဖိုးၾကီးက အဲဒီအရာရိွကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး တစ္လံုးျခင္း ေျပာတယ္… ….
“၁၉၄၄ ဇြန္လ ၆ ရက္ေန႔၊ ျပင္သစ္ျပည္ ေနာ္မန္ဒီကမ္းေျခကုိ ငါတို႔ ကမ္းတက္ တိုက္ခ့ဲတုန္းက”
“ငင္…”
Credit: သန္၄ကုိ
ကြ်န္ေတာ္သိ၊ကြ်န္ေတာ္တတ္၍ ေရးသားျခင္းမဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ေလ့လာမိသမွ်ကို စာဖတ္သူမ်ားျပန္လည္ေလ့လာမိေစရန္ ျပန္လည္မွ်ေဝျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ပို႕စ္တစ္ခုခ်င္းစီအတြက္ မူရင္းေရးသားသူမ်ားကို အထူးေက်းဇူးဥပကာရတင္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေအာင္ျမင့္ျမတ္(Myanmar Youths) Ph-09256480246
Post a Comment